Από πού πάνε για την άνοιξη Συγγραφέας: Αρλέτα

Λίγο πριν, λίγο μετά, μέσα σε μια χαοτική βιβλιοθήκη, χαμένο ανάμεσα σε κάτι πελώριους τόμους με περιπέτειες ιπποτών και εραλδικά σύμβολα, ζούσε ένα πολύ ντροπαλό παραμύθι. Ντρεπότανε που υπήρχε. Κοιτούσε γύρω του όλα αυτά τα πλουσιοντυμένα δερμάτινα βιβλία με τους επίχρυσους τίτλους στη ράχη και τα εξώγλυφα στολίδια, αυτούς τους περήφανους, επηρμένους τόμους που το στρίμωχναν περιφρονητικά σαν να έλεγαν: "Τι γυρεύεις εσύ εδώ, ούτε μια κονταρομαχία της προκοπής δε χωράς, ακόμα και ο πιο ψωραλέος δράκος δε θα σε καταδεχότανε, ούτε η πιο παρακατιανή πριγκίπισσα, πού είναι οι ζωγραφιές σου, πού είναι οι λετρίνες σου, πού είναι οι περιπέτειές σου;"
Κάτι τέτοια ένιωθε να του λένε οι μεγαλοπρεπείς του γείτονες και, το χειρότερο, είχαν δίκιο. Χρόνια πριν ένας φοιτητάκος άρχισε να το γράφει σ' ένα χοντρό τετράδιο, από αυτά με το χαρτονένιο εξώφυλλο και τις πάνινες γωνίες, αλλά δεν το τελείωσε ποτέ. Ήταν φοβερά ρομαντικός κι ευαίσθητος. Μια μέρα, έτσι ξαφνικά, τα παράτησε όλα κι εξαφανίστηκε, αφήνοντας απλήρωτους λογαριασμούς και νοίκια. Κάτι ακούστηκε για ερωτική απογοήτευση, ότι μπάρκαρε, ποιος ξέρει. Η σπιτονοικοκυρά πούλησε ό,τι βρήκε και τα λιγοστά βιβλία του κατέληξαν σ' έναν παλαιοπώλη μεταπράτη βιβλίων, που έβαλε το χοντρό τετράδιο έτσι, χωρίς να το ανοίξει, δίπλα σε παλιούς τόμους με ιστορικά μυθιστορήματα και βιβλία "δι' ενηλίκους με ειδικά γούστα", όπως έλεγαν κάποτε τα πορνό.
Από τη μια κοκκίνιζε, από την άλλη κομπλεξαριζόταν, στο τέλος δεν άντεξε και μια μέρα αυτοκτόνησε.
Όταν ο βιβλιοπώλης μετά από πολύ καιρό άνοιξε το χοντρό τετράδιο, το βρήκε άγραφτο, μόνο στην πρώτη σελίδα είχε μια σκουροκόκκινη κηλίδα, σαν από σάλτσα, σαν από αίμα.
Βέβαια θα μπορούσε να έχει ένα τελείως διαφορετικό φινάλε.
Έτσι στριμωγμένο και παραριγμένο, μ' όλους αυτούς τους επηρμένους τόμους γύρω γύρω, μια μέρα επαναστάτησε και μεταμορφώθηκε σε ποίημα!
Από τότε το αφήσανε ήσυχο, για να μη σου πω ότι το φοβόντουσαν και λιγουλάκι. (Από την έκδοση)